Sadakat Gösteren Köpek Sadece İnsani Bir Duygu Değildir Hachiko’nun Gerçek Hikayesini Okuduğunuzda Gözyaşlarınıza hakim olamayacaksınız
Köpekler, on binlerce yıldır insanlarla birlikte yaşadılar. Bizi korurlar, işimizde bize yardım ederler ve bizi arkadaş yaparlar. Bu yüzden en sadık hayvanlar köpek olarak bilinir. Gerçek şu ki, sahibi öldüğünde bir köpek ne yapar? Evet, mutlaka başka bir kişiye aittir, ancak Neredeyse hiçbiri sahibini unutmaz.Hachiko’nun hikayesi bir örnek ama oldukça farklı.
Hachiko isimli köpek, sahibi öldükten sonra 9 yıl boyunca her gün onu son gördüğü metro istasyonunun kapısına kadar geldi ve bekledi. Sahibi hiç gelmemesine rağmen beklemeye devam etti ve sonunda orada öldü. Japonlar bu hikayeden o kadar etkilenmişler ki hem onun bir heykelini dikmişler hem de içini doldurup müzeye koymuşlar. Gelin Hachiko’nun gözyaşlarınızı tutamayacağınız gerçek hikayesineHadi daha yakından bakalım.
Her şey, bir adamın bir Akita köpeği sahiplenmek istemesiyle başladı:
19 Ocak 1872’de Japonya’nın Mie Eyaletinde doğdu. Hidesaburō Ueno’nun çocukluğu doğal dünyada geçti.Doğayı ve hayvanları seven, ziraat eğitimi alan Ueno, akademik kariyerinde ilerlemiş ve Tokyo Üniversitesi Ziraat Fakültesi’nde profesör olarak göreve başlamıştır.
Hayvanlarla etkileşime girdikten sonra onlardan bir daha asla uzak kalamaz ve Ueno tam da buydu. çocukluktan beri hayal edilen Sonunda Akita’yı Tokyo kırsalındaki bir çiftlikte buldu. ve hızla benimsendi. 10 Kasım 1913 doğumlu olduğu iddia edilen Hachiko ile sahibinin 1924 yılında birleşmesi böyle gerçekleşti.
Hachiko ve Ueno arasında gerçek bir dostluk bağı başladı:
Ueno bu küçük köpeğe Japonca sekizinci anlamına gelen Hachiko adını verdi. Hachiko, safkan beyaz bir Akita köpeği ve inanılmaz derecede sevimli bir hayvandı. Hachiko, profesörün köpeği değil, sözde bir arkadaşı olmuştu. Okuldan kalan tüm boş zamanlarında onunla ilgilendiler ve bir elmanın iki yarısı gibi yaşadılar.
Elbette ilişkileri ilerledikçe sadece kolay oyunlar oynamanın ötesine geçtiler. Çünkü Hachiko sahibinden bir an olsun ayrılmak istemez. her sabah onunla evden ayrılmaya ve ona Shibuya Tren İstasyonu’na kadar eşlik etmeye başladı. Artık onlar için bir sabah rutini haline gelmişti. Birlikte lojmandan çıkıyorlardı, metro kapısına geldiğinde profesör başını okşuyordu ve Hachiko konuta dönüyordu.
Bir akşam profesör büyük bir sürprizle karşılaştı:
Profesör Ueno, her zamanki gibi bir akşam okuldan ayrıldı, metroya bindi, ikametgahının olduğu istasyonda indi. her zamankinden farklı olarak köpeği Hachiko’yu gördü.Nasıl oldu, nasıl anladı bilinmez ama muhtemelen Hachiko, sahibinin her akşam konuta gelip onu karşılamaya geldiği saatle onun istasyonda saat kaçta olduğunu öğrenmişti.
Bu ikilinin rutiniydi. Sabah birlikte evden çıkıyorlardı. Hachiko onu işe gönderiyor ve konuta dönüyordu. Akşam da gelip metro kapısından alıp evlerine birlikte dönerlerdi. Bu rutin yaklaşık bir yıl sürdü. Sonra bir gün bir şey oldu ve Ueno o metro kapısından çıkmadı.
Ve bir gün Ueno o kapıdan çıkmadı:
Hidesaburō Ueno 21 Mayıs 1925’te doğdu. ziraat profesörü olarak görev yaptığı Tokyo Üniversitesi’ndeki odasında Bazı kaynaklara göre kalp krizinden öldü, bazı kaynaklara göre ise beyin kanaması geçirdi. Herkes bu haberi acıyla karşılarken, bu haberi ‘birine’ vermek kimsenin aklına gelmedi.
Hachiko o gün her zamanki gibi metro istasyonunun kapısına gitmiş ve heyecanla sahibini beklemiş. Bekledim, bekledim, bekledim. Ama Ueno o kapıdan hiç çıkmadı. Hachiko bir sorun olduğunu düşünerek konuta gitti ama ev sahibi de orada değildi. Hachiko sabah tekrar metroya gitmenin en iyisi olduğunu düşündü ama Ueno da orada değildi.
Hachiko, Ueno’nun gelmesini 9 yıl bekledi:
Ueno öldükten sonra Hachiko, bahçecilikle uğraşan bir aile tarafından evlat edinildi. Yeni ailesine Ueno kadar sadık ve sevgi doluydu. Ama yeni sahipleri Hachiko’nun sık sık, hatta saatler içinde ortadan kaybolduğunu kesinlikle fark ettiler.Bir gün onu takip etmeye karar verdiklerinde onu Shibuya Tren İstasyonu’nun kapısında buldular.
Tabi bu durumu daha önce kimse anlayamazdı. Hachiko oradayken metro bekçisi ve çevredeki esnaf tarafından karnı doyuruldu. Bölge halkı tarafından yavaş yavaş tanınmaya başlandı. O sırada Ueno’nun öğrencilerinden biri onu fark etti ve durumu anladı. Doğa olayı kısa sürede basına yansıdı ve Hachiko büyük ilgi gördü. Japon halkı ona sadık Hachiko, Chuken-Hachiko demeye başladı.
Hachiko sonunda arkadaşına kavuştu:
Hachiko’nun bu bekleyişi tam 9 yıl sürdü. Bazı kaynaklarda Hachiko’nun 9 yıl metro istasyonunun kapısından hiç çıkmadığı söylenir ancak Tabii bu fiziksel olarak mümkün değil.Ancak kesin olarak söyleyebiliriz ki Hachiko her sabah ve her akşam aynı saatte o metronun kapısına kadar gidip saatlerce Ueno’nun gelmesini bekledi.
Hachiko uzun süre bekledi ama Ueno hiç gelmedi. Gelmediğine göre yanına gitmem gerektiğini düşünmüş olmalı. Hachiko, 8 Mart 1935’te 11 yaşındayken doğdu. Metro istasyonunun hızlı bir yan sokağında tek başına öldü.Hachiko’nun hikayesi, dünyanın en büyük sadakat ve sadakat hikayelerinden biri olarak tarihe geçti.
Japonlar, Hachiko’yu onurlandırmayı da ihmal etmedi:
Ulusal bir tıp kahramanı haline gelen Hachiko öldüğünde, bilim adamları onu doldurur ve Tokyo Ulusal Bilim Müzesi’nde sergiler. bir sadakat sembolü olarak sergilemeye başladı.Hachiko’nun hayatını beklediği Shibuya Metro İstasyonu’nun kapısına heykeli yapılarak yerleştirildi.
Hachiko’nun bir başka heykeli daha yapılarak nihayet kavuştuğu sevgili arkadaşı Euno’nun mezarının yanına yerleştirildi. 2015 yılında hikayenin yıldönümünü anmak içinUeno ve Hachiko’nun birlikte oynadığını gösteren başka bir heykel yapıldı.
Hachiko hakkında da iki film çekildi:
Hachiko’nun hikayesini anlatan ilk sinema olan Hachikô monogatari 1987’de yapıldı. 2009 yapımı Hachi: A Dog’s Tale adlı bir Amerikan filmidir.Her iki sinema da bu hikayeyi gerçekten seyircinin yüreğine dokunacak şekilde anlatıyor ama dediğimiz gibi Hachiko Japonlar için bir nevi ulusal kahramana dönüştüğü için onunla birçok farklı yapımda rekabet etmek mümkün.
Ölen sahibini yıllarca bekleyerek büyük bir vefa örneği gösteren, Köpek Hachiko’nun hikayesini anlattık.Hepimiz onu bir ulusal kahramana dönüştüğü için tanıyoruz, ama aslında, şu anda bu makaleyi okurken muhtemelen size bakan Hachiko’nuzdur.
